ହସ୍ତାକ୍ଷର
କରୋନା-କାଳରେ ଆପଣଙ୍କ ଆଖିରେ ପଡ଼ିଥିବ କି ନାହିଁ- ଇତିମଧ୍ୟରେ ହାଇକୋର୍ଟ ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କୁ
ସ୍ପଷ୍ଟ ଓ ବଡ଼ ଅକ୍ଷରରେ ପ୍ରେସ୍କ୍ରିପ୍ସନ ଲେଖିବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି । ବସ୍ର କଣ୍ଡକଫର ଆଉ
ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କ ହସ୍ତାକ୍ଷର ଯେ ଖରାପ ଏକଥା ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି । ଡାକ୍ତରଙ୍କ ଲେଖା ସାଧାରଣ ଲୋକ
ପଢ଼ି ବୁଝିବା କଷ୍ଟ । କାଲ ଠାର କାଲ ମା ଜାଣିଲା ଭଳି କେବଳ ଔଷଧ ଦୋକାନୀମାନେ ତାହା ପଢ଼ି ପାରନ୍ତି
।
ଏହାକୁ ନେଇ ଗୋଟେ ପୁରୁଣା ଗୁଲି ଶୁଣେଇ ଦିଏ । ଗୁଲିଟା ଟିକେ ପୁରୁଣା । ଦିନେ ସଂଜ ବେଳେ
ଦେଖାଗଲା ଔଷଦ ଦୋକାନ ବାହାରେ ଜଣେ ସଦ୍ୟ ବିବାହିତ ଯୁବତୀ । ଔଷଦ ଦୋକାନୀ କହିଲେ: କଣ ନେବେ?
ଯୁବତୀ କହିଲେ ଆପଣ ଟିକେ ଫାଙ୍କା ହୁଅନ୍ତୁ -କହୁଛି । ଔଷଧ ଦୋକାନୀ ଫାଙ୍କା ହେଲା ପରେ ପରେ
କହିଲେ: ଏବେ କୁହନ୍ତୁ । ଯୁବତୀ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ଚିଠିଟିଏ ବଢ଼େଇ ଦେଇ କହିଲେ: ମୋ ସ୍ୱାମୀ ଡାକ୍ତର
। ସେ ଦୂର ଜାଗାରେ ଚାକରି କରନ୍ତି । ମୋତେ ଚିଠିଟିଏ ଲେଖିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ ହସ୍ତାକ୍ଷର ମୁଁ
ବୁଝିପାରୁନି । ଆପଣ ଯଦି ପଢ଼ିଦିଅନ୍ତେ!
ଏ ଗୁଲିଟି ପୁରୁଣା । ମୋବାଇଲ୍ ଯୁଗରେ କେଉଁ ଡାକ୍ତର
ତାଙ୍କ ନବବିବାହିତା ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖକୁ ଚିଠି ଲେଖିବ କହୁନାହାନ୍ତି! ହେଲେ ହାଇକୋର୍ଟ ଡାକ୍ତରଙ୍କ
ହସ୍ତାକ୍ଷର ଉପରେ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେବା ପରେ ଦୁଇ ତିନୋଟି କଥା ମନକୁ ଆସୁଛି । ପିଲାଙ୍କ ଭଳି
ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ କଣ ହସ୍ତାକ୍ଷର ଲେଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ? ଏହା ସହିତ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରନ୍ତୁ:
ହାଇକୋର୍ଟକୁ କେତେକଥା ବୁଝିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ସହରର ନଳା ସଫା ହେଲା କି ନାହିଁଠୁଁ ଆରମ୍ଭ କରି କାହା
ହସ୍ତାକ୍ଷର ଖରାପ ହେଲା- ସେକଥା ବି ବୁଝିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ସେଇଥିପାଇଁ ବୋଧହୁଏ ହାଇକୋର୍ଟମାନଙ୍କରେ
ଏତେ ମକଦ୍ଦମା ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ପଡ଼ି ରହିଛି ।
ଆଚ୍ଛା ହାଇକୋର୍ଟ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ହସ୍ତାକ୍ଷରକୁ ନେଇ
ପଡ଼ିଲେ କାହିଁକି? ୨୦୧୬ ସେପେଫମ୍ବର ୨୧ରେ ମେଡିକାଲ୍ କାଉନସିଲ ଅଫ ଇଣ୍ଡିଆ କୁଆଡ଼େ
ପ୍ରେସ୍କ୍ରିପ୍ସନରେ ଔଷଧର ନାଁ କ୍ୟାପିଟାଲ୍ ଅକ୍ଷରରେ ବଡ଼ କରି ସ୍ପଷ୍ଟ କରି ଲେଖଇବା ପାଇଁ
ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାମା ଜାରି କରିଥିଲେ । ହାଇକୋର୍ଟ ଏ ନିର୍ଦେଶନାମା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ପାଇଁ
ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି । ଡାକ୍ତରଙ୍କ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ହସ୍ତାକ୍ଷର ଯୋଗୁଁ ଜଣଙ୍କର ଜୀବନ ପ୍ରଭାବିତ ହେବା
ଭଳି ପରିଣତି ଭୋଗ କରିବାର ଆଶଙ୍କା ରହିବାଥିବା ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ଦୃଷ୍ଟିିରେ ରଖି ହାଇକୋର୍ଟ ଏପରି
ନିିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି ବୋଲି ପ୍ରକାଶିତ ରାୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି ।
ଦୂରଦର୍ଶନ
ଆସନ୍ତା ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୧୫ରେ ଦୂରଦର୍ଶନକୁ ୬୧ ବର୍ଷ ପୂରିବ । ୧୯୫୯ର ଏଇ ଦିନରେ ଦିଲ୍ଲୀରେ
ଦୂରଦର୍ଶନର ଆରମ୍ଭ । ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିବା ଲୋକ-ହିତ । ପବ୍ଲିକ ସର୍ଭିସ । ରେଡିଓ, ଫିଲ୍ମ୍, ଟେଲିଫୋନ
ପରି ଯୋଗାଯୋଗ ମାଧ୍ୟମ ଉଦ୍ଭାବନ ହେବାର ଖୁବ କମ୍ ସମୟ ଭିତରେ ଭାରତକୁ ଆସିଯାଇଥିଲା । ହେଲେ
ଟେଲିଭିଜନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହାର ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଦେଖାଯାଏ।
ଟେଲିଭିଜନ ଉଦ୍ଭାବନ ହୋଇଥିଲା ୧୯୨୦
ପାଖାପାଖି ସମୟରେ । ହେଲେ ଭାରତକୁ ଆସିଲା ୪୦ ବର୍ଷ ପରେ । ପ୍ରଥମେ ପରୀକ୍ଷାମୂଳକ ଭାବରେ ।
ୟୁନେସ୍କୋ ସହଯୋଗିତାରେ ପାଞ୍ଚ କିଲୋୱାଟ୍ ଟ୍ରାନ୍ସମିଟର ସାହାଯ୍ୟରେ ଦୂରଦର୍ଶନର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ
ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ତତ୍କାଳୀନ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଡ. ରାଜେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରସାଦ ଏହାକୁ ଉଦ୍ଘାଟନ କରିଥିଲେ ।
ସପ୍ତାହରେ ଦୁଇଦିନ, ଦିନକୁ ଘଣ୍ଟାଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପ୍ରସାରିତ ହେଲା । ୧୯୬୪ ବେଳକୁ ଫୋର୍ଡ
ଫାଉଣ୍ଡେସନ୍ ସହାୟତାରେ ସ୍କୁଲ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ କରାଗଲା । ଦୈନିକ
କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ୧୯୬୫ରେ । ସେଇ ବର୍ଷ ସମ୍ବାଦ ପ୍ରସାରଣ ବି ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ୧୯୬୭ରେ
ଆରମ୍ଭ ହେଲା କୃଷି ଦର୍ଶନ । ୧୯୭୨ରେ ଦୂରଦର୍ଶନର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ବମ୍ବେ (ବର୍ତ୍ତମାନର ମୁମ୍ବାଇ)
ଏବଂ ଅମୃତସରକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସାରଣ ହେଲା । ୧୯୭୫ରୁ ୧୯୭୭ ଦୂରଦର୍ଶନ ମାଧ୍ୟମରେ ସାଟେଲାଇଟ୍
ସାହାଯ୍ୟରେ ଦେଶବ୍ୟାପୀ ଶିକ୍ଷା, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସଚେତନତା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ
ପ୍ରୟାସ କରାଯାଇଥିଲା । ତେବେ ଦୂରଦର୍ଶନର ବ୍ୟାପକ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ହେଲା ଅଶୀ ଦଶକ ଆରମ୍ଭରେ । ୧୯୮୨
ଏସିଆଡ୍ ଦୂରଦର୍ଶନ କଭରେଜ୍ ଦୂରଦର୍ଶନ ପାଇଁ ଏକ ମାଇଲ୍ଖୁଣ୍ଟ । ସେଇ ବର୍ଷ ଅଗଷ୍ଟ ୧୫ ତାରିଖରୁ
ରଂଗୀନ ଚିତ୍ର ପ୍ରସାରଣ ବି ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ୧୯୮୪ରେ ଧାରାବାହିକୀ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ।
୧୯୯୧ରେ ଭାରତରେ
ବେସରକାରୀ ଟେଲିଭିଜନର ପ୍ରସାରଣ ଆରମ୍ଭ ହେବା ପରେ ଦୂରଦର୍ଶନର ଦର୍ଶକ ସଂଖ୍ୟାରେ ହ୍ରାସ ଘଟିଛି ।
ତେବେ ଏବେ ବି ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ପ୍ରସାରକ ଭାବେ ଦୂରଦର୍ଶନ ତାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ନିଷ୍ଠାର ସହିତ କରି
ଚାଲିଛି ।
ବାଥ୍ରୁମରେ ଗୀତ
ବାଥ୍ରୁମରେ ପଶିଲେ ଅନେକଂକୁ ଗୀତ ମାଡ଼େ । ବିଭିନ୍ନ ରକମର ଗୀତ । ଆମର
ଧାରଣା ହେଲା: ବାଥ୍ରୁମ୍ରେ ଗୀତ ମାନେ ହ୍ୟାପି ଫ୍ୟାମିଲି । ସୁଖୀ ପରିବାର । ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିବେ ଶୀତ
ଦିନେ ବାଥ୍ରୁମ୍ରେ ଗୀତ ଟିକେ ଅଧିକ ଶୁଭେ । ୧୯୭୮ରେ ଗୋଟେ ଗୀତ ଭାରି ଜନପ୍ରିୟ ହୋଇଥିଲା: ଥଣ୍ଡେ
ଥଣ୍ଡେ ପାନିମେଁ ନାହାନା ଚାହିଏ, ଗାନା ଆୟେ ୟା ନା ଆୟେ ଗାନା ଚାହିଏ । ପାଣି ଯେତେ ଥଣ୍ଡା,
କଣ୍ଡସ୍ୱର ସେତେ ଉଚ୍ଚ ହେବ । ଅନେକେ ତ ଦୂରରୁ ଗୀତ ଶୁଣି କହିଦେବେ ଲୋକଟା ପାଣି ମୁଣ୍ଡରେ
ଢ଼ାଳିଲା କି ନାହିଁ ।
ଆଚ୍ଛା ବାଥ୍ରୁମ୍ରେ ପୁଣି କି ଗୀତ ଗାଇବେ ତାର କିଛି ନିୟମକାନୁନ ଅଛି ।
ଧରନ୍ତୁ ଆପଣ ପିଆ ତୁ ଅବ୍ ତୋ ଆ ଯା- ଜାତୀୟ ହଟ୍ ଗୀତ ଗାଇଲେ । ତାକୁ ଯିଏ ଶୁଣିବ- ବିଶେଷ କରି
ପଡ଼ୋଶୀଂକ ପନିୀ ଯଦି ଶୁଣନ୍ତି ତେବେ ତାରି ଖରାପ ଭାବି ପାରନ୍ତି । ସେମିତି ବାଥ୍ରୁମ୍ରେ ଆପଣ ଭଜନ
ଗାଇ ପାରିବେନି । ଗାଧୋଇ ସାରିଲା ପରେ ଅନେକେ ଭଜନ ଗୁଉଗୁଣାନ୍ତି । ହେଲେ ଗାଧୋଇବା ପୂର୍ବରୁ ବା
ଗାଧୋଇବା ବେଳେ ଭଜନଟା ଆପ୍ରୋପ୍ରିଏଟ୍ ଲାଗିବ ନାହିଁ । ସେମିତି ବାଥ୍ରୁମ୍ରେ ଦେଶାତ୍ମବୋଧକ ଗୀତ-
ଠିକ୍ ଖାପ ଖାଉନି । ବାଥ୍ରୁମ୍ ଭିତରେ ଝଣ୍ଡା ଉଚ୍ଚା ରହେ ହମାରା- ଜାତୀୟ ଗୀତ କଣ ଭଲ ଲାଗିବ!
ଆଚ୍ଛା ଗୀତ ଗାଇବେ ଯେ ଲିରିକ ତ ଆମର ଅନେକ ସମୟରେ ମନେ ରହେନି । କଣ କରାଯାଏ? ଆମ ନବଘନ ଗୀତର
କଥାଗୁଡ଼ାକ ଡଟ୍ ପେନ୍ରେ ଲେଖି ପଲିଥିନ୍ ଭିତରେ ପୁରେଇ କାନ୍ଥରେ ଟାଂଗିଦଉଛି । ତାକୁ ଦେଖି ଦେଖି
ଗୀତ ଗାଉଛି । ରିୱାଜ୍ଟା ତାର ସେଇଠି ହୋଇଯାଉଛି । ବାହାରେ କଲେ ଲୋକେ ମାରି ଗୋଡ଼ଉଛନ୍ତି । କୁକୁର
ଭୁକୁଛି, କାମୁଡ଼ି ଗୋଡ଼ଉଛି । ତେଣୁ ସେ ବାଥ୍ରୁମ୍ ଭିତରେ ରିୱାଜ କରେ । ସେଟା ବଡ଼ ସେଫ୍ ଜାଗା ।
କେବଳ ରଂଗବତୀ ଶର୍ତ୍ତ ରଖିଛି ସକାଳେ ସେ ବାଥ୍ରୁମ୍ରେ ପଶିବନି । ସମସ୍ତଙ୍କ ବାଥ୍ରୁମ୍ କାମ
ସରିଲା ପରେ ଯାଇ ପଶିବ ।
ନବଘନର ଶାୟରୀ
ଇନ୍ ନିଗାହୋଁ କୋ ଭି ମାସ୍କ୍ ପହନାଦୋ ମୁଝେ ସଂକ୍ରମିତ
ହୋନେ କା ଡର୍ ଲଗତା ହୈ ଏ ଚାହାଣୀକୁ ବି ମୁଖା ପିନ୍ଧେଇ ଦିଅ, ସୁନ୍ଦରୀ ମୋତେ ସଂକ୍ରମଣ ହେବାର
ଭୟ ଲାଗୁଛି ।
ଗୁରୁ-ଜ୍ଞାନ
ଆମ ଲୋକେ ଜୀବନଠୁଁ ମୃତ୍ୟୁରେ ଅଧିକ ଧନ ଖର୍ଚ୍ଚ କରନ୍ତି । ପାଞ୍ଚ ଟଂକାର ଗୁଟ୍ଖା, ଦଶ ଟଂକାର
ସିଗାରେଟ୍ କିଣି ଖାଇବେ- ଦି ଟଂକାର କଦଳି କିଣି ଖାଇବେ ନି ।
***
ସଂଚାର ମାର୍ଗ, ଢେଙ୍କାନାଳ ୭୫୯୦୦୧
No comments:
Post a Comment